پا در ركابِ درد

گاوآهنِ امیدم را،

از اندیشه‌ی سبزِ زمین

به حافظه‌ی تلخِ كوچ بستم

به زمین خیانت كردم!

جاری شدم

از اصلِ خویش

واصل شدم

به ذاتِ خشكِ آهن!

اینك نگاهم كن

ای اصالتِ گمشده!

پا در ركابِ درد

پژولیده نگاه و كژ

در جنگلِ فلز تنهایم!

احساس می‌كنم

دلم سنگ می‌شود

و خونِ تازه‌ای

مثل جوششِ مذابِ آهن

در رگ‌هایم می‌جوشد!

آه،

رَدایِ بلندِ سادگی‌ام كجاست؟!

1355 – 1976

جەلال مەلەکشا - جلال ملکشا - Jalal Malaksha