از زمین تا ستاره

از زمین تا ستاره

نردبان، دلی‌ست

كه دشنه را به نبرد می‌خواند!

از چهار جانب جهان

بوی عفونت می‌آید!

زمین لاشه‌ی مُرداری‌ست

كه كرم‌های خاكی

در ضیافتش می‌لولند!

و فصل، فصل تخم‌ریزی عقرب

در آب‌های گندیده‌ی شراین زمین است!

از زمین تا ستاره

تا مَد روشنِ ماه،

نردبان، جان، زلال عشق است

كه برهنه ‌از انجماد و آتش می‌گذرد!

زمین، شولای چرک‌مُرده‌ی خاك‌آلودی‌ست

بر قامت بلند عشق

و ستاره، آخرین پله‌ی بلوغ

در ذات روشن انسان!

بام بلند پرواز

عمیق‌ترین لحظه‌ی شب است

كدام جرأت یاغی

در جاده‌های تاریك

چراغ حادثه می‌افروزد؟!

از زمین تا ستاره

نردبان، قیام عشق است

در كشوری به‌ نام دل

7/1369 – September, 1990

جەلال مەلەکشا - جلال ملکشا - Jalal Malaksha