مرد دریادل     نا خدای كشتی عشق‌ام! قلب تو دریاست یكسره ‌اندام تو دریاست من سفر خیزم من ز پالیز همیشه سبزِ رویای تو می‌آیم و بر آنم، تا برانم كشتی خود را تا بلندایِ شبِ امواجِ گیسویت! تا حریمِ گرمِ اقصایِ بلیغِ پیكرِ تو تا خلیجِ شرقیِ چشمت!   ای گران‌سایه! آذرنگی باش […]

عاشقانه…     دوستت می‌دارم ای زیبای آذربایجان ای غزال وحشی صحرای آذربایجان یاد باد آن كوچه‌ها و راز و رمز عشق ما در سكوت خلوت شب‌های آذربایجان بلبلی آواره بودم در خزان زندگی، آمدم تا خطه والای آذربایجان تو گلی بودی كه خندیدی به باغ هستی‌ام تا تو را دیدم شدم شیدای آذربایجان ترك‌تازی‌های […]

تنافر نیست     در این پژمردگی جانم به رویت شاد می‌گردد به دست تو دل ویرانه‌ام آباد می‌گردد مگیر از من تو خود را نازنین! این مرغ بی‌لانه درون بند عشقت، از قفس آزاد می‌گردد! من از هجران ندارم شكوه‌ای، زیرا سكوت من به دنبال تو لب وا می‌كند، فریاد می‌گردد! عجیب است این […]

…و زندگی چه تنهاست     مرگ آنچنان با زندگی ما صمیمی ‌است بدون قرار قبلی در می‌زند! و زندگی آنچنان غریب و بی‌پناه كه هنگام دلتنگی سر بر شانه‌ی مرگ می‌گذارد.   زندگی هراسی ممتد است و تو نمی‌دانی زنگ خطر در دروازه‌ی ‌اضطراب چه وقت به صدا درمی‌آید! جرم تو سنگین است زیرا […]

مردم شعر می‌خوانند     تاك برای زینت باغ نیست اگر بود، من مست نمی‌شدم با دیدن سیمای شرابی‌رنگِ باغبان از دور! حضورِ قاطعِ خورشید را از فتوسَنتِز بپرسید و نطع زمین… ماه حتا نمی‌تواند پیكر خونین لوركا را در برابر چشمان مُضطربِ جوخه‌ی ‌اعدام در شولای خود بپوشاند هر خانه‌ای بی حضور تو نامفهوم […]